De dood,
als ronddwalende gek,
gefacineerd door jou leven.
De dood als persoon,
binnengedrongen in je leven,
zoals regen opeens begint te vallen,
viel jou leven, opeens,
als een plotselinge regenbui, uiteen.
Nooit heb ik geloofd
dat ik van zo dicht mee zou maken
dat de dood jou nemen zou,
je in de ogen kijken zou,
je vermoorden zou,
je van mij zou afnemen.
Mijn liefste,
de dood leeft,
in jou herinnering
kijk ik in z'n nietzeggende ogen.
Ik mis je!