Ik doorzie de vrees van jouw naaste
voor eigen zwakte naast ontembare kracht
en het onvermogen te kunnen bewijzen
dat er niets meer is dan wordt gezegd,
uit angst voor wat men fluisteren kan.
Die eerlijkheid had je niet in pacht.
Ik observeer het keren met de wind
tot de neus in dezelfde richting wijst
van vleesgeworden zelfingenomenheid
die je laat opdraven, om achter je rug
enkel te peilen naar eigen succes.
Daarna val je weer van zijn lijst.
Ik bemerk het kinderachtige spel
oprechte eerlijkheid uit te tikken
met ogen dicht om te vergeten
wie er toen werkelijk voor je was
in dagen dat je pijn kon voelen.
Pubergedrag kan zo verstikken.
kleinmeisje: | Dinsdag, februari 27, 2007 20:11 |
pubers eigen,moeilijk nog om met die gevoelens om te gaan die je bestormen,eerst nog van alles ondervinden in het leven.liefs | |
Quadesh: | Dinsdag, februari 27, 2007 18:43 |
pijnlijk geschreven. liefs | |
milamber: | Dinsdag, februari 27, 2007 17:37 |
lijkt me duidelijk | |
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 27 februari 2007 | ||
Thema's: |