Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
hun.
je moet me laten gaan
ik kan niet meer vechten voor mijn bestaan
het heeft allemaal geen zin
een traan rolt van mijn kin
ik kan het gewoon niet meer
word gek van al het bloed keer op keer
en niemand die mijn pijn nog ziet
niemand kent meer mijn grote verdriet
ze vragen er wel naar
als ik weer eens in het niets staar
maar sommige wil ik niks vertellen
ze doen niks anders dan me vanbinnen kwellen
dus het gaat ze niks meer aan
ze mogen niet meer weten dat ik heen wil gaan
ik heb echte vrienden maar ook weer neit
want sommige zijn zo hypocriet
maar ik laat ze nu maar
want met hun ben ik helemaal klaar
ik heb al genoeg verdriet en pijn
ik wil hier gewoon echt niet meer zijn
Reacties op dit gedicht
lovely.A vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Br0kEn
:
Maandag, februari 26, 2007 16:37
hey meid geef de moed niet op
sterkte
Over dit gedicht
Auteur:
lovely.A
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
26 februari 2007
Thema's:
[Bedrog]
[Verdriet]
[Zelfmoord]