Arme stakker
Een eenzame stakker
Zit alleen op bed
Zijn gezicht in zijn handen
Z’n verdriet aan ’t verhuilen
Hij vind zichzelf zo zielig
Maar ’t is zijn eigen schuld
Zij nam haar wraak
En zoende een ander
En hij zag,
Zijn leven verdwijnen
De arme stakker,
Doelloos en alleen
Zittend op zijn bed,
Ben ik
En ik huil