Ik zie blikken in jouw ogen waarvan je je niet bewust bent
en dans wat verder van je weg. Ik dans niet
als ik lopen kan, en dat gaat me dit keer wat ver
want ik herken de herkenning op je gelaat
angstaanjagende sympathie. Ik ben niet eenzaam.
Verloren, verdwaald dool ik door naar morgen
een nieuwe dag, nieuwe kansen - op ongeluk -
proostend met zielsverwanten, we verbroederen
door verbittering. Het leven lacht, om ons
maar wij lachen harder, één nacht.
M@rcel: | Maandag, februari 26, 2007 12:39 |
heel mooi geschreven Liefs M@rcel |
|
David Matser: | Maandag, februari 26, 2007 10:28 |
Heel erg mooi. groetjes, David |
|
dichterbij: | Maandag, februari 26, 2007 09:46 |
heel mooi verwoord lieve groet |
|
kleinmeisje: | Maandag, februari 26, 2007 09:44 |
mooi geschreven,verbittering weg blijde lach op een nieuwe morgen.liefs | |
H.J.: | Maandag, februari 26, 2007 09:08 |
phoe Renate. Heftig , maar weer o zo mooi neergezet. kusss |
|
sunset: | Maandag, februari 26, 2007 08:19 |
Jezelf bedriegen, al is het maarvoor één seconde, dat is pas zielig (denk en vind ik). Treffend tonend verwoord. Liefs, sunset |
|
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 26 februari 2007 | ||
Thema's: |