In spiegels
in ramen van huizen
in etalages van winkels
in alles wat kan weerspiegelen
Overal
Elke keer diezelfde paar ogen
en ze kijken me aan alsof ze me wat willen vertellen
Ik kijk terug
en probeer te ontcijferen wat ze me duidelijk willen maken
wat ze willen
maar vooral wat ze voelen
En elke keer als ik denk dat ik het begin te begrijpen
kijken ze van me weg
Links of rechts langs mee heen
of dwars door me heen
En als ik op dat moment naar ze kijk
is het niets meer dan een lege blik wat ik zie
Ogen die niets zien
niets voelen
niets uitstralen
Leeg
Alsof ze niet zijn te doorgronden
alsof ze niet willen dat ik zie wat er in hen omgaat
wat ze voelen
hoe ze zijn
Alleen oppervlakkig
Ik mag naar ze kijken
maar ik mag niets zien
Ogen van een vreemde
of toch van mezelf?