Rust rustig
De stille zondagochtend, Nederland slaapt
En ik loop over de beklemmende dodenakker
Een druilerige regen, mijn moed bijeengeraapt
Een bewustzijnsvernauwing, ben ik wakker?
Zo jong, niet bestand tegen de sluipende dood
Ligt hier beklemd onder een paar kuub aarde
Hij, aan wien mijn schrijftalent ontsproot
Mijn laatst overgebleven vriend van waarde
Een laag mos heeft nu al het bezit genomen
De bloemen van toen zijn gelukkig geruimd
Veel mensen zijn hier reeds langs gekomen
Maar elk schoonmaakwerk werd verzuimd
Rust rustig, veel te vroeg gestorven vriend
Ik hoop dat God je Zijn zegen mag geven
Een betere plek dan deze heb je verdiend
Maar in mijn hart zul je in warmte verder leven
Douwe
micina: | Dinsdag, februari 27, 2007 09:35 |
Heel mooi geschreven! En inderdaad, hij zal altijd in je warme hartje blijven zitten. Liefs micina |
|
frou-frou: | Maandag, februari 26, 2007 16:42 |
mooi geschreven, mooie titel, verwoord gevoel, alsof je als lezer stille getuige mag zijn frou-frou |
|
remie: | Maandag, februari 26, 2007 10:27 |
schitterend douwe...laat je gevoel spreken in het morgen dauw...liefs remie | |
sunset: | Zondag, februari 25, 2007 18:58 |
Integer droef-warm overgebracht. Ik las het in stilte. Liefs, sunset |
|
MizzTeaQ: | Zondag, februari 25, 2007 11:19 |
Even een bezoek gebracht aan... Sterkte Douwe! Liefs, |
|
Lia van der Fluit : | Zondag, februari 25, 2007 11:15 |
erg mooi geschreven Douwe...fijne zondag,, laifs, |
|
Annemieke van der Ven: | Zondag, februari 25, 2007 10:19 |
Krijg een speciaal gevoel bij deze woorden van je, erg rakend geschreven... Liefs... |
|
Auteur: Douwe | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 25 februari 2007 | ||
Thema's: |