Toen ik je aankeek
Wist ik niets te zeggen.
Je ogen dood, emotieloos
Ik kan het je niet uitleggen.
Ik was zo verbaast
Ooit voelde je zoveel
Geluk en liefde van je naaste
En nou kijk je toe hoe de dood je bespeel.
Wat is er met je gebeurt
Klein meisje achter het glas.
Je lach is bedorven en nep
Rustend in het as.
De glans in je ogen is verdwenen.
Je huid is dof en grauw
Je lijkt zo dood in je doen
Terwijl je nu eigenlijk leven moeten zou.
Ik sla mijn ogen neer
Ik zwijg en slik de andere woorden in.
Ik luister naar wat je zegt.
Want tegen jezelf praten heeft tenslotte ook geen zin.