Leven op eenzame of rijke voet.
Kiezen is altijd beter dan delen.
Ons leven overheerst niets.
Mogen we geloven dat ons leven
word geleefd, of leven we onszelf?
Grijze muizen bestaan nogsteeds.
Moet ik schrikken van de muren
die blijven staan,
maar niet op me af komen.
De dood zal er in schuilen,
meelezend over m'n schouder.
Tegen de muur gedrukt
lacht hij me uit,
hoe moet ik leven zonder pen en papier?
Geloven we nog in de volslagen idioot
die ons leven verziekt
met angst om hem te zien
en meegesleurd te worden?
Geschreven door
lurin
Reacties op dit gedicht
lurin vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

De kleine Vos: Zaterdag, februari 24, 2007 02:47
Dood is een grote vraag!
Dood lijkt zo ver weg
maar komt vaak voor in onze omgeving.Ik lees veel vragen in je gedichten over de dood.andwoorden kan ik je niet geven.die krijgen we pas aan het einde van ons leven.Sonja

Over dit gedicht
Auteur:  lurin
Gecontroleerd door:  Anastacia
Gepubliceerd op:  23 februari 2007
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.