Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Paradijs
ik was slechts
de schaduw
die je zag
bij het openen van je ogen
naar zacht licht
die seconde
mijn takken
krijsend in de wind
hunkerend
mijn lege schors
gebroken in het gras
ween niet lief
ik kan niet meer buigen
de jaargetijden maken
me stram
pluk mijn laatste vrucht
wie weet is daar het paradijs
Reacties op dit gedicht
Evi vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Radho
:
Maandag, februari 19, 2007 14:14
Droef, troostend en mooi geschreven.
Aliesje
:
Maandag, februari 19, 2007 13:46
Echt mooi !
Kus [X]
Oorlam
:
Maandag, februari 19, 2007 13:22
:) mooi weer (ondanks de bewolking buiten)
Over dit gedicht
Auteur:
Evi
Gecontroleerd door:
Anastacia
Gepubliceerd op:
19 februari 2007
Thema's:
[Liefde]