Langzaam samenvloeiden bij onze zoektocht naar
eeuwige liefde want voelde altijd onzichtbare
handen om mijn middel of een arm om mijn heen
maar onze dromen spatten uit eindelijk uit mekaar
want ik ben weer helemaal alleen.
Het vuur in mijn hart stond altijd in lichterlaaie
van jou we waren op het laatst twee druppels water
op een gloeiende kachelplaat we sissen nog iets na
en toen waren we verdampt langzaam maar zeker doofde
dat vuur in de houtkachel kwam er een einde wat
eigenlijk heel mooi had kunnen wezen maar nu is
het enige enkel en alleen nog maar een hoopje as