(het is een heel lang gedicht..)
»Te bang om jou kwijt te raken, dat…«
De wilskracht steeds groter
Het eten steeds minder
Ik kan wel zeggen dat het beter gaat
Maar is dat wel zo..
JA, want ik geef eigenlijk niet (zoveel) meer over
NEE, want ik geef niet meer over
omdat ik zo goed als niet meer eet
Ik zit met zo’n dilemma,
ik weet het niet meer…
Gaat het nou beter of niet?
Heb ik tegen jou gelogen?
Mensen zeggen dat ik dat niet deed
Maar ik..
Ik weet het niet
Jij vind het erg
Wat ik mezelf aandoe
Maar ik mag je niet meer spreken
dus ik kan je niet meer zeggen
Hoe het met me gaat
En jij
Jij kan me niet meer helpen
Een beetje steun geven
Mij goede moed inpraten..
Ik ben zo bang
Dat ik jou helemaal niet meer mag zien
En zelfs helemaal niet meer spreken
Ik ben zo bang
Dat ze ons ieder contact verbieden
Dat ze op ons gaan letten
Ons in de gaten houden
Controleren of we contact hebben
Ik ben zo bang
Dat ik jou kwijtraak
Bang, zo bang dat..
Ik het liefst zelf maar het contact verbreek
Misschien doet het dan minder zeer
Als ik je écht kwijtraak
Misschien
Kan ik het verdriet dan
Beter verwerken
Er beter mee omgaan
Misschien lig ik dan niet
Hele nachten wakker
Omdat ik niet kan zonder jou
Omdat ik je mis
Het hele geheel
Omdat ik het mis
Om met jou te praten
Je doen en laten
Jou goede en vertrouwde stem
De rust in je ogen
maar toch ook
Je koele aanpak van dingen…
Je aanpak van problemen
Van andere mensen
Je gaat er zo goed mee om
Als iemand je nodig heeft
ben je er voor diegene
Als iemand lacht om iets,
lach je mee
Als iemand het moeilijk heeft
Ben je er om het verdriet mee te delen
Als iemand huilt,
Geef je diegene steun
Ik zal nooit vergeten
Dat jij er ook altijd zo voor míj was
Hoe ik me ook voelde
Wat ik je ook vertelde..
Je lachte met me mee als ik iets leuks zei
Als ik het even moeilijk had
Toonde je begrip en medelijden
Je luisterde áltijd
het maakte voor jou niet uit
wat ik je vertelde
Je zou er altijd voor me zijn
Zei je..
Maar nu ben je er niet meer
je bent er niet meer voor míj
Ik kan er niet goed mee omgaan
je bent er nog wel voor vriendinnen
en het doet me pijn
als ik hoor
hoe fijn het bij jou was
hoe begripvol jij was
Dan mis ik die tijden
Dat ik dat ook kon zeggen tegen anderen
Ik wil die tijden terug
Is dat nou teveel gevraagd?!
niemand snapt
Hoeveel pijn ze mij doen
Met dit achterlijke idee
Ik kan die tijden terug krijgen
En dat is op één manier
Ik heb er echt alles voor over
De manier van
Gewoon maar het contact verbreken
doen alsof ik niet meer besta
Zorgen dat jij mij niet meer ziet
Misschien als ik besluit
Het contact te verbreken
Jou een tijd gewoon niet meer spreken
En gewoon niet meer zie
Je een beetje ontlopen
Misschien, heel misschien
Komt het dan in je op,
Om MÍJ weer op te zoeken
In plaats van ik jou..
Gewoon om te weten
Hoe het met me gaat
Misschien maak je je wel zorgen
Omdat je zolang niets gehoord hebt
Van mij..
Misschien denk je wel
dat er iets met me is
en ‘nodig je me uit’ voor een gesprek
En misschien,
Heel misschien,
Heb ik dan jou aandacht weer terug
Maar dan wel op de slechte manier
De manier van negeren
Maar als negeren
Dé manier is
Om jouw aandacht voor mij
Weer terug te krijgen
Dan zou ik er alles
maar dan ook echt álles
Voor doen
Want ik ben gewoon zó bang je te verliezen
Dat ik gewoon het liefst
Zelf het contact maar verbreek.. [w]
Ik heb er álles voor over
Om jou gewoon weer
Terug te krijgen......
-Geschreven voor Yvette. Kben zo bang dat ik haar kwijtraak, dat ik maar gewoon zelf het contact ga verbreken-
©Kirr, 15-02-07, 23:28