Iedere kaars is maar voor heel even,
even de licht de hoop in je leven
Een kaars aangestoken alleen voor jou,
Omdat ik nog steeds zielveel van je hou .
Maar zoals ik al zei het brand maar even,
Net genoeg om jou wat aandacht te geven.
Een vlammetje dooft , het kaarsje brand op,
Op dit moment kijk ik er na en roep ik stop !
Stop tegen mezelf omdat ik dit haat,
Dat ik geen anderen meer in me leven laat.
Ik denk alleen aan jou , me wereld gaat eraan.
Simpelweg omdat jij niet meer bij me kan staan.
Ik moet dit verwerken ik moet dit plaatsen,
anders gaan onze werelden kaatsen..
Ik wil niet weer in die depressie raken,
daarom moet ik het er het beste van maken.
Een nieuwe kaars brand al een tijd,
Ik kijk er na met enige spijt.
Het kaarsje dooft nu niet uitgebrand,
Maar het dooft wel.. maar nu door mijn hand..
Het spijt me lieverd probeer het te begrijpen,
maar ik moet mijn leven met bijde handen beetgrijpen.
Ik moet nog door met mijn leven,
tenslotte was jij er maar voor heel even..