Irena: | Woensdag, december 08, 2004 00:06 |
mooier had je niet kunnen wensen .Liefs I.g. | |
Mathilda: | Zaterdag, februari 09, 2002 20:24 |
Ik voel mij als een boom die niet meer leeft.Maar tranen nog genoeg,je steeds maar afvragen waarom.Ik hoop dat Hij mij ook nog een kans geeft om eens gelukkig te worden.Dit is echt wel op mijn lijf geschreven heel mooi en ontroerend. | |
Di Angeli: | Maandag, januari 28, 2002 12:25 |
Ik geef niet altijd even graag gelijk, maar je hebt gelijk Paul. Dat bereiken zie ik nu ook. En als je de eerste twee regels van het laatste couplet weglaat, is het gedicht sterker. Soms is het wel leuk als je dit soort kritiek krijgt. Ik ben te spontaan in schrijven, meestal laat ik dan later mezelf er weer mee confronteren. Dan zie ik dat wel. Echter vanmorgen zat ik in een inspirerende bui, ben dan te snel met versturen.... Thanks :-) |
|
Albrecht Paul: | Maandag, januari 28, 2002 11:55 |
Couplet 4, merkwaardig in de tegenwoordige tijd, moet je helemaal in dezelfde tijd houden, dwz dat op de laatste regel 'bereiken' moet staan. Het lijkt erop dat de boom door aanwezig te zijn bij de intimiteit van derden, kracht opdoet aan hun levenssap (ik reken daar tranen bij). Op het einde kluts je alles bijeen: die persoon is zowel boom als die twee anderen. Zo verlies je aan lichtheid en verniel je je beeld. |
|
Firebolt: | Maandag, januari 28, 2002 11:07 |
Je hebt niet stilgezeten...;-)) Weer een prachtgedicht.... |
|
Auteur: Di Angeli | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 28 januari 2002 | ||
Thema's: |