Molshoop……
Zo uit het raam zie ik verrijzen
de zwarte aarde opgehoopt…..
mollen die zo de grond omwroeten
en die als hoop naar boven stroopt .
De aantallen groeien gestadig.
Onder het gras één gangenstel.
Graven doen zij haast overdadig
zeer efficiënt en snel.
Komt dan de maaier met machine
om ’t gras te korten op het veld,
verdwijnen alle zwarte heuvels
is het egaal…geheel hersteld.
Maar reeds de volgende morgen
herrijzen d’eerste hopen weer.
De mol geeft zich niet snel gewonnen.
Hij werpt om hoog zo keer op keer.
Een les voor ons te overleven
door voort te gaan, als ’t tegenzit.
Opnieuw de nieuwe dag te starten,
met een niet te verwoesten pit.
th.