duinden in pannen
je bedekte mijn kust
waar ik rotste in
strijd met de zee
zacht nam je vloed
het geelwitte zand
met zich mee
we glooiden in strand
betreedbaar voor velen duinden
in pannen om elkaar stil te strelen
toen kwam de storm
onverwacht tussenbeide
terwijl wij al zomerslang vrijden
jouw zand is verdwenen
toch rots ik niet meer en verwacht
je op springtij dan kiezel ik weer
wil melker
12/02/2007
Gewoon Amy: | Maandag, februari 12, 2007 17:06 |
Je gedicht met bewondering gelezen! Prachtig! Liefs Amy |
|
sunset: | Maandag, februari 12, 2007 10:09 |
Schitterende graag gelezen poëzie. Liefs en mijn warme vriendschappelijke genegenheid, sunset |
|
Windwhisper: | Maandag, februari 12, 2007 08:29 |
stil lezend, je droomt weer en ik droomde even met je mee. Liefs Goede morgen Cobie |
|
hiljaa: | Maandag, februari 12, 2007 07:59 |
doordenkend mooi! knufliefs--hiljaa-- |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 12 februari 2007 | ||
Thema's: |