Waar ik niets van weet
 
Er wordt telkens veranderd
En opnieuw herbouwd
Door zo veel verschillen
Wordt zo vaak gerouwd
 
Men voelt zich apart, soms
Of men voelt zich tevreden
Worstelt zich door het leven
Verwerkt het verleden
 
In mijn eigen hart
Geloof ik er niet meer in
De maatschappij maakt apart
Ik ben mijn eigen beste vriendin
 
De straat waar ik sta
Waarin wordt gevierd en geleefd
Al dat gepraat
Waar geen mens iets om geeft
 
Ik zoek een manier
Om mezelf te uiten
Maar ik schijn onzichtbaar hier
Ga mijn grenzen te buiten
 
De straten zijn zo lang
En over gevuld
Het maakt me wat bang
En neemt mijn geduld
 
Er zijn zo veel stemmen die ik hoor praten
Die redeneren
Over het doen en het laten
Elkanders harten bezeren
 
Want die stemmen zijn blind
Als een mens in de nacht
Er is niets dat hen verbind
Zij vormen samen geen kracht
 
Ik denk zonder vertrouwen
En kijk om me heen
Hetgeen ik kan concluderen is
Ik ben alleen
 
 
 
 
Reacties op dit gedicht
+lory+ vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres


Stray Child: Zaterdag, februari 10, 2007 16:58
in a world full of people
we feel al alone
do we really care about each other
or are we only thinking about ourself

mooi geschreven
liefs Stray Child


*Lucine* : Zaterdag, februari 10, 2007 12:56
soms kan het lijken dat je zo alleen bent, terwijl je toch zoveel mensen hebt die om je geven, remember that :)
stoppen is idd niet makkelijk, ook ik weet hoe t is...maar ik probeer t nu wel, samen met een vriend...
en als je t stapje voor stapje probeert, lukt het je op een gegeven moment wel, niet gemakkelijk en het zal ook wel een tijd duren, maar ooit lukt het wel.
hou van je *nuft*. liefs nicole


Beautiful*Broken: Zaterdag, februari 10, 2007 09:19
De wereld heeft ook zijn goede kanten
soms moet je ze alleen nog ontdekken
maar echt meis heel mooi geschreven en waarheid
maar weet dat je niet alleen staat, als jet het moeilijk hebt voel je men hand op je schouder
veel liefs en knuff BB


-MoonFlower-: Zaterdag, februari 10, 2007 00:11
In de maatschappij van tegenwoordig ben je als individu niets meer waard. Daar heb ik ook wel eens bij stil gestaan. Heb je een probleem, dan is de eerste reactie ''daar heb je er wéér zo een''. Verbaal of non-verbaal.

Ik vind dat je gelijk hebt, en erg goed verwoord ;)

Liefs,


Over dit gedicht
Auteur:  +lory+ Abbo 1Abbo 2GroeneSter
Gecontroleerd door:  Sheena
Gepubliceerd op:  09 februari 2007
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.