jij bent het zonovergoten strand,
ik de zee
steeds heb ik korreltjes van je mee.
zelfs als de maan me aantrekt,
en ik ver weg ben
kom iik steeds terug.
je vertelt over je prachtige zandkastelen...
VERNIETIGT door mensen jongeren
niets achterlatend dan vermorseld
en opgewoeld zand!!
"Gek! het lijkt wel een gebroken hart kom laat me je overspoelen,
ik neem je opgewoeld zand mee
en geef je een hersteld hart weder"
soms denk ik wel eens
....
ik ga niet meer terug
maar door jouw heb ik grenzen
en daar ben ik je dankbaar voor
zo dankbaar dat ik zandkastelen wil bouwen
in de hoop dat die speciaale persoon het zal lezen
love you