haar beide ogen zijn gericht
op merels, leeuweriken
haar hart is stil, de deur is dicht
de wereld kan stikken
het venster open en heel licht
voelt zijn een zachte bries
die lief de zware pijn verlicht
van haar te groot verlies
haar stille leven bestaat alleen
uit denken, tranen laten
hoe 't leven was een jaar voorheen
ze durfde nog te praten
nu zwijgt ze stil en elke dag
wordt ze nog meer verbeten
op haar lippen nooit een lach
ze kan het niet vergeten
haar witte handen strelen traag
de doos van het verleden
met foto's, kaartjes "ik zie je graag"
ze heeft het nooit begrepen
waarom hij is doodgegaan.