De keelontsteking heeft mijn stem te pakken
En de stilte grijpt nu om me heen
Zelfs de stemmen in mijn gedachtes verzwakken
Voor het eerst voel ik me alleen
Er wordt wel tegen me gepraat
Maar ik zeg zo weinig terug
Nu mijn stem voor even niet bestaat
Keert iedereen me de rug
Ik kan nergens tegenin gaan
Hoe hard ik van binnenuit ook gil
En als er dan toch geluid uitkomt, spontaan
Val ik van verbazing meteen weer stil
Deze stilte is niets voor mij
Meestal gaan er al snel uren voorbij
Uren die ik vul met praten
En nu dus uren vol met gaten
De plaatst van m’n stem is een leegte
Het voelt aan als een gebroken hart
Zonder stem stel ik eigenlijk niets voor
En dat is best apart…