Vervallen Jonk in ondergaande zon………
Als in de stilte van de avond
de zon in gouden glans verdwijnt.
Lijkt alles in die gloed beschenen
haasteven vredig naar het schijnt.
Maar als wij dan Uw gloed verliezen
blijft enkel de vervallen jonk
van ons bestaan ons tegen grimmen
is alles kaal, wat net nog blonk.
Dan is de mens door God verlaten
kil , oud …en vol verval,
terugvallend op versleten plekken
in ’t leven van de zondenval.
Mag ik zo varen in Uw Geestgloed
die al mijn falen overlicht…..
en dat mijn naasten als zij kijken
mij zien als stukje van Uw aangezicht.
Dan is Uw Godd’lijke omhulling
zo groots en zo vol majesteit,
dat niemand meer mijn wrakke leven
bemerkt tussen Uw verzoenende habijt.
th.