Laat me gaan.
Kijk me aan, en zie de angst in mijn ogen.
Ik heb hemel en aarde voor je bewogen.
Mijn liefde was voor jou niet genoeg.
Ik heb het gevoeld die keren dat je me sloeg.
Laat me gaan, geef mij leven weer aan mij.
De hoop in mij, die maakt me vrij.
De drang naar vrijheid geeft me kracht.
Loskomen zal ik uit jouw macht.
De controle over mijn leven, weer in mijn handen.
Mijn eigen regie, zonder jouw banden.
Voor jou is het te laat.
Zorg dat ik je straks niet haat.
Mijn gekwetstheid kan nog genezen.
Alleen die pijn voel ik in heel mijn wezen.
Was het nu nodig om zo met me om te gaan.
Want daardoor zal je nu alleen staan.
Wat was je keuze, met welk recht.
Ben je nu echt door en door slecht?