Ik liep naar huis,
Het was nog niet eens heel laat
Ik liep alleen door een onverlicht stukje straat
Plotseling pakte iemand mijn hand
En trok mij naar zijn kant..
Ik keek hem recht in zijn ogen aan
En bleef stokstijf stilstaan..
Langzaam voelde ik zijn handen over mijn lichaam naar beneden glijden.
Ik kon niks, ik kon niet schreeuwen niet schoppen niet slaan,
Over mijn wang liep niet eens een traan..
Geen emotie was er te bekennen in mij..
En hij trok mij steeds dichterbij..
Hij trok de kleding van mijn lijf en maakte zijn broek los
Ik wou wegrennen en gillen..
Maar er kwam geen beweging in mijn lijf, alleen mijn lippen waren aan het trillen..
Het leken wel uren en toen was je eindelijk klaar,
Wat dacht je zo dit heb ik gedaan nu ga ik maar..
En toen lag ik daar alleen
Langzaam begon ik te beseffen wat er was gebeurd..
Het voelde alsof ik door een grote stempel was afgekeurd..
Sad_angel: | Donderdag, februari 01, 2007 13:10 |
*slik* Ik begrijp precies wat je bedoeld, klinkt het raar als ik zeg dat ik het o0k zo voel? een prachtig gedicht, Veel sterkte &nd hugss Sad_angel ps. je mag me altijd mailen of toevoegen ofs0w (k) |
|
~~JeSSiCa~~: | Dinsdag, januari 30, 2007 21:46 |
Meis, veel sterkte,,, Hopelijk kun Jj het goed verwerken en heb je steunende mensen om je heen... Liefs, Jessica | |
requiem: | Dinsdag, januari 30, 2007 21:09 |
waaw, ik ben een man, maar zou nooit of te nimmer zoiets doen! sterkte meid!! greets PS |
|
Auteur: ;;Troubles-. | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 30 januari 2007 | ||
Thema's: |