Dacht je dat je vrienden had
Je denkt dat het je vrienden zijn
En dan opeens op een dag
Doen ze je allemaal erg veel pijn
En dat dan zelfs met een lach
Je vertrouwde ze altijd toch?
Ja je vertrouwde ze alles toe
Maarja doe je dat nu dan nog?
Je wordt van alles nu zo moe
En dan opeens op een dag
Doen ze je allemaal erg veel pijn
En dat dan zelfs met een lach
Je vertrouwde ze altijd toch?
Ja je vertrouwde ze alles toe
Maarja doe je dat nu dan nog?
Je wordt van alles nu zo moe
Reacties op dit gedicht
| +lory+: | Dinsdag, januari 30, 2007 20:49 |
| Wat een pijnlijk bedrog is dat, maar is dat voor hen ook zo, of enkel in jouw ogen? Misschien hard dat ik het zo zeg, maar er zijn vele situaties te bedenken waarin het verkeerd wordt opgevat en misschien is dit er één van. Durf je het ze te vragen, de reden dat ze nu zo anders zijn? Het kan heel wat narigheid schelen.... Hetgeen ik hier nu nog kan doen is jou heel veel sterkte wensen en even vermelden dat ik het een heel mooi gedicht vind. Dus; sterkte & liefs, Lory |
|
Over dit gedicht
| Auteur: J.uliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||