Laat je vingers woorden vertellen,
over liefde,verdriet en zelfs ook pijn,
Die woorden dringen binnen in mijn geest,
zoals inkt in een wit glanzend blad papier,
Laat je handen zinnen vormen,
Zoals jij een vaas uit klei boetseert,
Laat je handen de zinnen aanraken,
die door mijn huid worden geabsorbeerd,
open je hart en open je ziel,
Laat de woorden binnen en hou ze daar,
Als je dan geen handen meer hebt,
om de zinnen aan te raken,
Dan zijn de woorden en zinnen,
Toch opgeborgen in de diepte van je hart,