Als teken van een groot verdriet
 
Die tranen in mijn ogen
Lopen niet zomaar naar benee
Alles is hen voorgelogen
Zo werken zij toch mee
 
Onrustig en bedrogen
Zullen zij er achter komen wat ik deed
Dat moment moet gaan komen
Dat is iets dat ik zeker weet
 
Het hoeft niet te zijn tijdens mijn leven
Voor mijn part ben ik dan al dood
Hoeven zij er ook niets meer om te geven
Om die littekens van rood
 
 
Reacties op dit gedicht
+lory+ vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres


InVinoVeritas: Maandag, januari 29, 2007 20:55
Hoorde je net dat oorverdovend gekraak, Lory?
Dat was het versplinteren van mijn hart van verdriet...
Wat heeft jou toch zoveel verdriet gedaan?
Wie kan jou zoveel verdriet doen?
Ik voel echt met je mee..., daarmee bedoel ik dat ik echt fysiek pijn voel.Als je me nu zag, zag je me mijn voorhoofd fronsen met een bedenkelijke blik in mijn ogen.
Een stevige knuffel,Je grootste fan,
I.V.V.


Over dit gedicht
Auteur:  +lory+ Abbo 1Abbo 2GroeneSter
Gecontroleerd door:  christina
Gepubliceerd op:  28 januari 2007
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.