Nu mag ik niet meer snyden,
ding wat ik altyd al deed,,
nu mag ik mezelf niet meer lyden,,
en denken:vergeet
zo makkelyk is dat niet
heb zoveel verdriet
en aleen maar meer,
Om die ene,,
waarvoor ik zo bang ben..
Was jou zowat kwyt,,
Toen ik jou weer geboren lied worden..
Toen jy zo hard leefde,,
maar ik zowat dood ging
geen water,,geen vocht,,
geen eten,,
wel een pil
en ik moet doen wat zy van me wil,,
ze was zo lief
ze hielp me zo,,
nou is ze dood..
is dat myn verdiende loon?
is ze weggegaan
en heeft ze my met al myn problemen laten staan
Zou ik bly zyn
ging zy lachen,,om myn pyn,,
kan ik ooit nog stoppen..
om zo te denken,,
om zo te zyn?