Ik voel me vaak alleen en onbegrepen
De lucht zit vaak vol zwarte strepen,
alleen en onbegrepen door de mensen
vergeten zijn alle goede wensen.
Vergeten zijn wat mijn voornemens waren
voor 't nieuwe jaar, m'n ogen staren
alleen naar mijn problemen op een hoop
en alle wensen lijken nu goedkoop...
Wensen van mensen zijn vergeten
omdat zij zelf zo druk zijn met hun leven
zo druk dat ze mij geen tijd meer geven
vergeten zijn ze mij, vergeten.
Met hun wensen maken ze zich er vanaf
en ik voel hun wegblijven als een straf,
een straf op mijn met mezelf bezig zijn
maar 'k heb geen doorzicht in mijn pijn!
Zag iemand mij maar eens echt staan
Kon ik maar echt van iemand op aan,
Ik ervaar zo vaak die ijskoude kou,
eenzaamheid, een waardeloze vrouw?
Waardeloos voel ik me telkens weer,
soms schrijf ik woorden voor and'ren neer
terwijl ik 't ook niet krijg gedaan
zo makkelijk gezegd, zo onmogelijk gedaan!