Mijn hunkeren naar jou
ben ik nog steeds niet verleerd
het wordt met de dag groter
waarschijnlijk nog niets geleerd
Van de pijnlijke confrontatie
waarmee jij me achter liet
ik stond daar heel alleen
vol met ogen van verdriet
Twee lange jaren
zitten wachten hier alleen
wachten totdat je terug zou keren
maar hee, waar gaat dit heen?!
Ik ben toch zeker niet wanhopig
om hier te blijven wachten op jou
alleen en verlaten
omdat ik nog van je hou..?
Het verdringen van gevoelens
hoort er inderdaad niet bij
maar wanhopig achter blijven
is al helemaal niets voor mij
Over je heen stappen
en niet meer achteromkijken
het verleden laten rusten
want míjn oude koeien kunnen bezwijken