Mijn blikken verraden soms
meer dan ik kwijt wil
al mag jij je begeven op plekken
waar weinige mochten komen
Je noemt ze bij naam geeft me inzicht
wijst me op ze allemaal die bij me horen
zonder me te storen in mijn gevoel
en helpt mezelf te vinden in deze wirwar
Soms laat je me dobberen op het meer
van je ziel met een diepe bodem die
vaak niet zichtbaar is- kleine zandbankjes
rusten net boven de golfjes en geven kennis
Maar steeds vaker begrijpen we elkaar
met een ogenblik die kwetsbaar spreekt
vol gevoel en angst voorzichtigheid en kracht
om te worden wie we willen zijn
Het kost alleen tijd en geloof in elkaar en onszelf
sunset: | Donderdag, januari 25, 2007 21:11 |
Dit is zo treffend tonend overgebracht. Liefs en nog een fijne avond, sunset |
|
kapeloeteke: | Donderdag, januari 25, 2007 15:03 |
Blijven geloven in elkaar en tijd met elkaar doorbrengen is belangrijk maar niet altijd evident. Mooi geschreven! Knuffels xxx |
|
Artifex: | Donderdag, januari 25, 2007 08:09 |
Mooi om dit de kunnen delen... Liefs, Artifex. |
|
frankm: | Donderdag, januari 25, 2007 05:47 |
zo is dah! mooi gezet frankie xxx |
|