Je peilde mijn angst
in gedeelde laatste uren
van repeterend afscheid,
het ritme waarop we leven
en je begreep de avond
die ons werd gegeven.
Ik vrees niet te vergeten
maar het stoppen te zijn
in een eeuwigheid na
mijn laatste weten
dat korter klinkt dan
de hartslag die ik voel.
Balancerend op het touw
tussen waanzin en besef
hoor ik hoe jouw liefde
mij een vangnet fluistert
om mijn val te breken
in het laatste duister
dat nooit op zal houden.
wijnand.: | Donderdag, januari 25, 2007 21:02 |
mooi dit | |
Amon: | Donderdag, januari 25, 2007 08:34 |
wow, ge zijt een dichter... | |
Mandje: | Woensdag, januari 24, 2007 21:32 |
in één woord PRACHTIG! succes. liefs, Marianne |
|
kleinmeisje: | Woensdag, januari 24, 2007 20:43 |
heb het nog even gelezen,is de moeite waard.liefs | |
ato: | Woensdag, januari 24, 2007 20:36 |
mooi verwoord liefs |
|
Cora (ZIJ): | Woensdag, januari 24, 2007 20:20 |
Prachtig gezegd, knap geschreven, lieve groet, |
|
kleinmeisje: | Woensdag, januari 24, 2007 19:31 |
mooi geschreven.liefs | |
Quadesh: | Woensdag, januari 24, 2007 19:21 |
wow deze is prachtig. liefs | |
lely elfje: | Woensdag, januari 24, 2007 18:15 |
heel mooi kus elfje |
|
Tika: | Woensdag, januari 24, 2007 17:51 |
Die laatste twee zinne, die snap ik hèèl goed. Bijzonder, ik voel dat ik je ermee heb geraakt. Ik ben gek met je. Kus |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 24 januari 2007 | ||
Thema's: |