de molens rijp als wantrouwvergleden naar de leegte is niemandsland mijn land
k zou er willen sterven mijn vreugde willen delen
doch deze vroege woorden vergelen wanneer
ik het boek gesloten heb en gezichten die mij ná -
verbleken bij mijn wens en zeggen, jij dáar gawat is geven om jou, als steeds de twijfel hapert
in je haat, haat, zeg mij waarom het hart nog bloeit
nu de winter zich herfst in een cocon van éénzaamheid
en jij die tranen rust in een meer die nooit leeg maar
ook de volte van het heden niet kent
rauw stond getekend aleer de molen zijn wieken brak
en wind genoemd dachten wij wanneer het water
de orkaan beheerste met gelijk mijn beeltenis die
in jouw ogen stierf, maar het is mijn wens dat jij rijp
en wetend je leven gaat, en zo niet
dán spijt mij dat ten zeerste
elze
Lia van der Fluit : | Dinsdag, januari 23, 2007 13:10 |
prachtige powezie,,gebroken zijn ook mijn wieken,,,maar ja,, | |
M@rcel: | Dinsdag, januari 23, 2007 13:00 |
schitterbaar mooi geschreven Elze en graag gelezen en herlezen Liefs M@rcel |
|
remie: | Dinsdag, januari 23, 2007 11:57 |
geweldig...liefs remie | |
sunset: | Dinsdag, januari 23, 2007 11:06 |
Welk een poëtische verwoording weer vriend Elze. Een waar leesgenot. Liefs en fijne winterdag gewenst, sunset |
|
lommert: | Dinsdag, januari 23, 2007 10:39 |
wat een geweldig Poeetisch gedicht...zo genietbaar mooi...vooral de laatste strofe stevige groet willem |
|
Riarno: | Dinsdag, januari 23, 2007 09:41 |
prachtig zo neer geschreven. Ik zou het zo niet kunnen. nice job greetngs |
|
hiljaa: | Dinsdag, januari 23, 2007 09:15 |
cocon van eenzaamheid.... ! intens droefmooi neergeschreven ! ja ge zijt lief hoor! hihihi knufleifs--hiljaa-- |
|
kleinmeisje: | Dinsdag, januari 23, 2007 09:13 |
ik vindt het knap geschreven,zou het niet kunnen.liefs | |
Cora (ZIJ): | Dinsdag, januari 23, 2007 09:07 |
O grandioos dit, wat een openheid, wat een woorden, joe bent goed op dreef, |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 23 januari 2007 | ||
Thema's: |