Jazz muziek komt uit mijn speakers,
de geluiden, de tonen, de zang het galmt door mijn kamer en maken iets in mij los.
Het gevoel is ongelofelijk, het verdooft mij,
laat mij even alles om mij heen vergeten…
Het is net alsof ik een rokerig bruin café ben,
zittend aan de bar, een meneer speelt achter de piano en ik aan een biertje.
Alles om me heen is mooi, alle wereldproblemen lijken hier niet te bestaan,
terwijl de tonen diepe indruk op mij maken, kijk ik naar mijzelf.
Ik denk hoe het kan dat ik hier zo zit, wat er allemaal gebeurt is,
allerlei gedachten vliegen in het rond, leuke en mindere leuke.
Als ik terugkijk naar de afgelopen tijd, zie ik een verandering,
een verandering die plaats heeft moeten vinden, het doet mij goed.
Ik kijk wederom naar mijzelf, en zie dat ik gelukkig ben,
deze muziek, dit tijdstip, het flesje AH bier, en mijn sigaretje, ooh wat is de wereld mooi.
De mensen om mij heen, de mensen om wie ik geef, en die om mij geven,
het geeft mij meer liefde dan iemand anders kan geven.
Ik besef dat ik aan het veranderen ben, iemand anders aan het worden ben.
Ik kom tot de conclusie dat er veel mooie dingen zijn in het leven,
en dat dat vaak de kleine momenten zijn die moet je koesteren.
En terwijl ik nu eigenlijk zou moeten gaan slapen, zou ik wel de hele nacht op kunnen blijven,
luisterend naar deze prachtige muziek, die mij helemaal meesleept.
Maar helaas er is een tijd van komen en een tijd van …