Een flits, verschillende kleuren, en bloem, de lucht.
Zo begon mijn droom.
Eigenaardig?
Maar toch gaf het een heerlijk gevoel om door de lucht te zweven.
Zo vrij als een vogel.
Het is moeilijk uit te leggen hoe ik me voelde, het was warm, zacht, ik voelde mij zoals een jong musje die dansend op en neer vliegt.
Dan opeens stond ik op de grond, met rond mij een eeuwigheid aan bloemen van alle verschillende kleuren zoals golven in de zee.
Het rook er lekker.
Net als oma’s kleine kruiden zakje die al haar kleren een welriekende geur geeft.
Maar toen, toen gebeurde er iets heel vreemds, de bloemen verdwenen, alleen de kleuren bleven die zich traag met elkaar mengden op een rustige melodie die op de achtergrond spelde.
Ik sloot mijn ogen.
Het was er zo rustig en kalm dat ik me weer voelde stijgen.
Hoger en hoger.
Toen ik mijn ogen weer open deed zag ik een reusachtige kleuren mozaïek onder mij dat zich voort bewoog op die kalme melodie
Een flits, een schim met choco, het was tijd.