staand op een rots,
starend over een blauwe zee
met een laatste beetje trots,
nemen de golven me gedachten mee
nog niet gebroken,
maar hoe lang zal dat nog duren?
de woorden zijn nog niet gesproken,
maar het leven is niet te sturen
stoppen, voordat het breken zal,
is de verstandigste zet,
want het is een pijnlijke val,
na al die pret
stap voor stap,
neem ik een besluit
alleen maar vrienschap,
net op tijd er tussenuit
de golven worden rustig,
mijn gedachten niet meer in de war,
het is allemaal niet meer zo onrustig
een besluit in een grote wirwar