Ik voel me leeg
Vrij van myn gedachten
Hoe lang ik ook zweeg
Het gevaar zat altyd op me te wachten
*-----------------------------------------*
Bang dat als ik zou gaan praten,
De herinnering aan hem zou verdwynen
En als ik liep door de lege straten
Wist ik dat ik het niet kon vermyden
Soms dacht ik; stop!
Ik kropte myn gevoelens op
Ik wilde me laten gaan
Maar kon het risico, de uitdaging niet aan
Niemand had het in de gaten
Terwyl de gedachten niet myn hoofd verlaten
Ik had een masker op, deed alsof ik het was vergeten
Van buiten vrolyk en bly, van binnen dood
Ik leefde in een zwarte donkere kuil
Hoorde niks zelfs geen angsaanjagend gehuil
Ik probeerde alles uit om me de pyn te doen vergeten
'k stopte zelfs met eten
Begon met snyden
Iets wat ik niet kon vermyden
Het deed me de pyn vergeten
Maar ik kon er myn leven niet door verbeteren