ik schaduw zijden
voel het lijden dat
geen licht meer kan verdragen
stop de pijnen die
om meer verdoving vragen
breng rust en stilte terug
dan ontvlamt de geest
zij weet het lichaam is
al veel te lang geweest
wil naar het warme licht
vliegt in paradijselijk bereiken
uit de tunnel zonder zicht
schaduw heb ik meegenomen
maar op de drempel zei haar glimlach
zacht die heb ik nooit meer nodig
wil melker
18/01/2007
Sunny boy: | Donderdag, januari 18, 2007 21:04 |
Het einde van dit leven kan een inleiding zijn op een nieuw leven , wat veel mooier kan zijn dan dit leven , als je daarin gelooft. |
|
Lia van der Fluit : | Donderdag, januari 18, 2007 12:51 |
k ben blij dat ik nog kan zeggen dat ik schaduw heb. | |
kleinmeisje: | Donderdag, januari 18, 2007 10:43 |
heel intens verwoord,prachtig geschreven,een zo pijnlijk laatste afscheid,blijft moeilijk,hoe een opluchting het soms voor de persoon is die ons verlaat.er blijft altijd een on-op te vullen leegte achter.liefs | |
dichterbij: | Donderdag, januari 18, 2007 10:09 |
om te omarmen kan bewustwording van de dood kan ook mooi zijn. lieve groet |
|
Windwhisper: | Donderdag, januari 18, 2007 09:36 |
Ik las het stil....een dood die wacht en op de loer ligt ook hier doet me zwijgen, ben er niet zo goed in, steeds weer mensen te moeten kwijtraken... Liefs Cobie |
|
sunset: | Donderdag, januari 18, 2007 09:36 |
Stilmakende rakende integere verwoording. Liefs en mijn warme genegenheid met en voor jou, sunset |
|
lommert: | Donderdag, januari 18, 2007 08:58 |
kan hier niet goed een reactie op geven...er gaat zoveel door me heen...dood van geliefden..familie...los moeten laten...pff steviege groet willem |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 18 januari 2007 | ||
Thema's: |