Het moment is gekomen,
Ik moet toegeven aan al mijn dromen.
S´ochtends wil ik wakker worden naast jou,
En niet zoals nu alleen in de kou.
Ik wil in jouw armen liggen, je vasthouden en niet meer laten gaan,
Zal deze droom voor mij bestaan?
Of ben ik het niet voor jou wat jij voor mij bent,
Verward door dit gevoel wat niet wordt erkent.
Ooit had ik eens een droom over “de man” van mijn leven,
Deze droom is me altijd bijgebleven.
Wie “deze persoon” was, was voor mij een grote vraag,
Nooit heb ik het geweten tot vandaag.
Ik herken de droom en het gevoel,
Het is precies hetzelfde als wat in nu voor jou voel.
Of deze droom ook zal uitkomen is aan jou,
Zal jij mij ooit zeggen “Ik hou van jou”?!