duo met Henny Behrens
hoop dat je het zo even laat
zich in duisternis bewegen
de muze waar je mee praat
ik zou het zo graag willen
rust nemen, verwerken maar dat lukt mij niet
ben slechts uit op ware liefde, kan zoveel geven
is er dan niemand die dat ziet
probeer eerst jezelf te vinden, terug naar
de bron, in je innerlijk zijn vind je rust
maak van je zoektocht geen obsessie
voor je ooit de ware liefde kust
jouw woorden doen mij zo goed
ze versterken mijn gevoelen
doe mijn best jou raad te volgen
probeer mijn brain daarmee te koelen
onze kern is oneindig, wij zijn slechts begrenst
probeer in de cirkel van de stilte terecht te komen
beeld je in je zit dagen op een berg, alleen, proef de geluiden
wordt één met het massief, voel die berg in je stormen
ik laat die stilte, het alleenzijn op mij inwerken
zie de oneindigheid en voel de nietigheid van de mens
de wind beroert mijn haren en suist langs mijn hoofd
de wijdsheid is groot en toont geen enkele grens
|
sunset: | Dinsdag, januari 16, 2007 12:26 |
Zo mooi en het bedoelde zo ttreffend tonend overgebracht. Chapeau voor beiden. Liefs en mijn genegenheid, sunset |
|
micina: | Dinsdag, januari 16, 2007 09:08 |
net of ik de twee stemmetjes in mijn hoofd hoor spreken. Mooi, origineel gedaan en zo herkenbaar. |
|
Hilly N: | Dinsdag, januari 16, 2007 09:03 |
prachtig geschreven samen. lieve groet, Hilly |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 16 januari 2007 | ||
Thema's: |