muziek is mooi
al is mijn leven altijd een zooi
vrienden zijn heel erg fijn
al doen ze me vaak pijn
gedichten schrijven helpt altijd heel erg goed
toch heb ik nu niet veel moed
zoveel gezeur over vanalles gehad
ik ben het een beetje zat
alle dingen waarvan ik de schuld weer krijg
waarom ik nu weer leugens aan elkaar rijg
misschien ligt het aan mij
hoor ik er wel bij?
nee, ik ben mezelf meestal
elke pauze zitten in de hal
alle dingen die normaal zijn doe ik
ik krijg ook de hik
met al die normale dingen
waarom wil ik dan nu zo vaak zingen?
doordat ik me zo klein voel
niemand volgt wat ik bedoel
niemand kijkt naar me om
ik ben te dom
te dom om alles te kunnen volgen
wat moet ik er toch mee?
bij geschiedenis, alles wat ik dee
nederlands, gedichten maken
geen enkele les kan mijn hoofd raken
niks is meer normaal
ik word straks nog kaal
zo lang gaat het duren tot ik weer normaal ben
sorry is het eenige woord dat ik ken...