Graf
Het graf is dicht, de grond heeft zich gesloten
Wat rest is het overgeven aan vergetelheid
De pijn moet slijten, door aarde begoten
Over blijft herinnering aan een mooie tijd
Ik mis je, mijn maatje voor het leven
Mijn voortrekker, meester in het voeren
Jij, die mij alle duwtjes moest geven
Om mij aan te zetten met jou te toeren
Een levenstoernee van twintig jaren
Langs podia en willekeurige groepen
Creativiteit gepaard met applaus vergaren
Overal gestaan behalve voor de troepen
Maar nu ik motorloos moet verder gaan
Zeilend op de wind die me wordt geboden
Mijn eigen kracht die me stil liet staan
Mag ik kracht putten uit de moed der doden
Ik die gesloten was tot op mijn botten
Die droeveloos de kuil stond te vullen
Voelde me meer dan het lichaam verrotten
Ik brak, knakte, niet meer te verhullen
Nee, niet het scheiden belet de mensen
Maar wel het gemis aan verloren doelen
God, ik heb eigenlijk maar weinig wensen
Laat mij weer mijn eigen gevoelens voelen
Douwe
Roo$je: | Maandag, januari 15, 2007 15:38 |
Geloof er in en het komt... Mijn woorden graag gegeven aan jou! Liefs, Kus |
|
remie: | Maandag, januari 15, 2007 08:31 |
ik hoop dat je jezelf terug vind en niet doelloos blijft dwalen....liefs remie | |
switi lobi: | Zondag, januari 14, 2007 23:19 |
Ik denk dat jouw wens wel verhoord wordt...het is al aardig aan het gebeuren hier. Liefsliefs, switi lobi |
|
frou-frou: | Zondag, januari 14, 2007 21:54 |
mooi en veelzeggend geschreven, emotie spat eraf, en je weet, ook jij hoeft het niet alleen te doen, frou-frou | |