Een wond, ontstaan door het verleden
Is opengelegd, heden
Angst, verdriet, diep weggestopt
Pijn, gevoelens, lang opgekropt
Als een hagelbui komt alles naar boven
'Werken aan' is in jezelf geloven
Beelden verjagen, ik weet niet hoe
Ik voel me zo ontzettend moe
Zijn gezicht, ik kan er niet aan ontkomen
Beleef weer, hoe ik werd genomen
Er is iets vreselijks gebeurd
Van het heden word ik naar het verleden gesleurd
Ik vind geen rust, zelfs niet in mijn dromen
Want ook daar is het kind al losgekomen
Mijn opa, ogen vol macht
Zijn handen, ik voel nu nog de kracht
Dat kind was zo onschuldig, en toch nog veel te klein
Ik kon hem niet begrijpen, hij deed mij zoveel pijn
Mijn verdriet, achter een masker verborgen
Niet verder willen naar morgen
Emotie, ik laat mij gaan
Uit mijn ogen vloeit een traan
Acteren hoeft vandaag niet meer
Maar echt mezelf zijn, wanneer durf ik dat weer
opa's genot
Een kind, haar lichaam en geest, helemaal kapot
Jij, steeds weer in mijn geest
Ik zal jou ooit verslaan
Zonder vrees
_Abused: | Dinsdag, januari 16, 2007 17:14 |
Meis, wat erg.. je bent niet de enige.. me 2.. voeg me toe als je wilt.. ;) | |
dichterbij: | Zondag, januari 14, 2007 23:21 |
het is verschrikkelijk dit mee te moeten maken. maar probeer de zon weer te zien achter de wolken zodat hij voor jou weer kan gaan schijnen. praat met mensen sterkte lieverd en een warme groet |
|
rebeccavh: | Zondag, januari 14, 2007 19:06 |
wat verschrikkelijk, echt heel mooi gedicht.. mooiste wat ik heb gelezen sterkte kus rebecca |
|
Br0kEn: | Zondag, januari 14, 2007 18:14 |
Enof meid op een dag heb jij hem verslaan blijf doorvechten meid bevj!!! |
|
Auteur: †_Death_Girl_† | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 14 januari 2007 | ||
Thema's: |