Ik dacht er wel eens aan,
Dat Jij misschien weg moest gaan
als soldaat, om vrede te bewaren
heel ver weg bij Afghanen
plotseling was het bericht gekomen
Nu is hij daar en ik voel me soms bang
want die tijd, dat jij weg bent duurt lang, veel te lang
dagen leef ik soms als een machine door
soms lach ik, maar wel met een masker voor
Mijn gedachten zijn zo ver weg
Er zijn maar weinig mensen die mij echt begrijpen
en een enkeling steunt je in je gevecht
Als de avond gaat vallen en de duisternis gaat komen,
sta ik stil voor het raam weg te dromen
Ik kijkt omhoog naar de sterren en je vraagt ik me af:
Hoe en waar slaapt jij nu vannacht?''
Zachtjes rolt ongemerkt langs mijn wang een traan,
afscheid nemen valt zwaar,
omdat ik iets moest laten gaan,
waar ik zo aan ben gehecht,
Mijn verdriet is nu inwendig een groot gevecht,
maar probeer eens te denken
eens, als God het wil, komt Jij weer bij ons terug,
kunnen wij jou weer alle liefde schenken.
alle ellende is dan achter de rug.
Deze gedachten zijn voor mij nog te vroeg
IK ben nog te bedroeft
Ik ken de gevoelens die je nu hebt
je angst.......en ook de woorden die men tegen je zegt.
maar laat ze maar praten, want ze weten niet goed
hoe een pijn jou hart doet.
Je weet wat ik heb gezegd.
''gaat het eventjes niet zo best
en heb je even niemand die je helpt?
Pak dan de telefoon, of zoek me even op'.
want verdriet dat je samen deelt,
is een wond die dan al half is geheeld.
Ik mis je