Geef me het pistool maar
als je zelf het lef niet hebt
om de onschuld te vermoorden
ik schiet wel, zeg maar wanneer
Dat het bloed in mijn gezicht zal spatten
ik de smaak zal proeven van mijn lippen
en het leven zal zien wegvloeien in een
ogenblik deert me niet meer- dat is geweest
Pijn is een gevoel dat niet meer bestaat
in mijn leven mijn laatste traan is verdampt
toen de haat mijn leven in bezit nam
en me smoorde op emoties net voor ik zelf stierf
En zodadelijk sterft mijn lichaam….
rob de boer: | Maandag, januari 15, 2007 20:06 |
heerlijk neer gezet lekker hard | |
Cora (ZIJ): | Maandag, januari 15, 2007 11:46 |
Een hel, een scheiding snijdt dieper dan diep... x |
|
Peerke_x: | Zondag, januari 14, 2007 20:02 |
wauw | |
kapeloeteke: | Vrijdag, januari 12, 2007 20:30 |
heel rakend en stilmakend geschreven. Knuffels xxx |
|
micina: | Vrijdag, januari 12, 2007 20:01 |
Sterk geschreven! | |
Black Lord: | Vrijdag, januari 12, 2007 17:06 |
hoe ademt stilte als woorden mij verstommen hoe bewegingd loos mijn vingers als mijn ziel de text niet bevat warme groet ***Wim**** |
|
[Fighter]: | Vrijdag, januari 12, 2007 14:02 |
Stilmakend dit. Mooi verwoord.. |
|
MizzTeaQ: | Vrijdag, januari 12, 2007 11:45 |
Haat vervormd de mens inderdaad, treffend geschreven! Liefs, |
|
sunset: | Vrijdag, januari 12, 2007 11:31 |
Ik weet dat het enkel fictie kan zijn. Want zo (dat) ben jij namelijk helemaal niet. Invoelend verwoord. Liefs en warme knuf, sunset |
|