En voor jou - of als bij mijn zijde echo'd
jou glansloos, muse gesprek nog?
Begrijp je en ben je echt wel nodig
mijn verlangen naar jou stille zin?
Is de dichter niet zomaar
nu je op het gedichten-pad niet gaat?
Misschien onbeantwoord op het moment
blijft het gedicht, net als liefde eens bleef?
Dan alleen de klokken waarneembaar
je vergenoegen eens behoorde hun -
en mijn gedachten uitsprekend, dat nu,
waar onweer ons al lang heeft verlaten,
jou vlakke wind-ruis,
jou laatste woord, droevig en hard,
voor mij voor eeuwig heilig is,
als ziel's enigste liefde.
2003