Hoe het licht druppelde
tussen onze bedekte handen
heimelijk weggestopt om de zenuwen
te bewaren waar ze hoorden.
De dag was grauw en tekende
het donkere gevoel van afscheid
verpakt in grote glanzende tranen
onze gedachten alsmaar dwalend over
het wegsterven van voetstappen
en haast vergeten stemmen.
Toch blijft de herinnering levend
aan een onbesproken middag
over winterharten en dode adem
en licht, verborgen licht
dat hunkerde naar vrijheid.
| fortuna: | Donderdag, januari 11, 2007 14:47 |
| Prachtige poëtische woorden, van begin tot einde verhaal. Liefs |
|
| kerima ellouise: | Donderdag, januari 11, 2007 14:32 |
| prachtig...ja , ik ben saai he, ik zeg altijd bij jou hetzelfde :-))))))))))) liefs, kerima ellouise |
|
| dichterbij: | Donderdag, januari 11, 2007 10:24 |
| schitterend en gevoelig neergezet. poezie graag gelezen lieve groet |
|
| sunset: | Donderdag, januari 11, 2007 09:33 |
| Prachtig poëtisch. Chapeau. Liefs en fijne dag, sunset |
|
| Hilly N: | Donderdag, januari 11, 2007 08:26 |
| Wat schrijf jij prachtig. Groet en fijne dag. Hilly |
|
| DrieGeetjes: | Donderdag, januari 11, 2007 01:36 |
| :) | |
| Dreamlover: | Donderdag, januari 11, 2007 00:25 |
| Jeetje...je moet maar op zo een intense manier kunnen schrijven....prachtig hoor. liefs Dreamlover |
|
| wijnand.: | Donderdag, januari 11, 2007 00:20 |
| een parel | |
| Auteur: Edwin van Rossen | ||
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||