Een dag met enkel tranen en verdriet,
Je weet niet “wat nu” “wat niet”
Je voelt enkel die pijn,
Je wilt even niet meer op deze wereld zijn,
Je wilt je gevoelens niet blootstellen aan de wereld,
Het is echt vervelend,
Je voelt je bedrogen,
Je voelt je belogen,
Je vraagt je af “waarom”,
Niemand is in je hart nog welkom,
Je weet dat ze het goed bedoelen,
Maar je weet gewoon dat ze niet met je kunnen meevoelen,
De tijd tikt zo traag voorbij,
Sommige mensen denken hij is daar weer met zijn aandachttrekkerij,
Wat hebben ze toch tegen mij?
Maar nu meen ik het “ik laat me niet meer gaan”
Ik laat me niet meer doen,
Het zal hen natuurlijk niet echt aanstaan,
Maar ik moet met mijn leven voortdoen,
Het gaat niemand aan wat ik van plan ben,
Ik ben het beu met hen,
Ik leef nu mijn eigen leven,
En ik zal alleen nog maar liefde geven,
Aan de mensen die het van mij verdienen,
Dat beloof ik mezelf vanaf nu is dit mijn discipline.