ik dicht u toe
in uwen hart ben ik – de schrijver -
maar gij weent toch telkens
als ik u toedicht
ben ik dan geen dichter
die t poëzie verkondigt
in het sluiten van uw licht?
een mengelmoes bijeengeraapt
van goed tot kwaad en tot versleten goed
toverde ik zowaar
bij uwen dood een lach in mijn gemoed
u ligt nu maar te rotten
de aarde vreet u op
in uwen kleding wel duizend motten
aan uw hals de sporen van de strop
Cora (ZIJ): | Woensdag, januari 10, 2007 14:41 |
Persoonlijk vind ik het jammer dat je hier rijmt, verder fraai stukje werk, | |
hiljaa: | Zondag, januari 07, 2007 18:52 |
in dood verwacht de ziel te leven bij hemels gewaad als stof zwzvend verankert in ''t heelal gewekt door de duivel maar zie het spoor van weg naar hemel laiveste elze ge hebt dit weer mistrieus prachtig verwoor! knufliefs--hiljaa-- |
|
kriekske: | Zondag, januari 07, 2007 17:51 |
klasse... liefs |
|
M@rcel: | Zondag, januari 07, 2007 14:52 |
wat een pracht poezie en graag gelezen Liefs M@rcel |
|
_Ria_: | Zondag, januari 07, 2007 14:46 |
Schitterende poezie! Liefs |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 07 januari 2007 | ||
Thema's: |