Het enige waar ik nog op wacht ben jij.
De rest heeft geen zin meer.
Het is zinloos om er om heen te draaien.
Ik kom toch weer bij je terecht.
Maar het wachten duurt lang.
Je bent niet zomaar iemand, dat weet ik.
Ik laat je koud.
Je ziet niet hoe ik naar je kijk en hoe ik wacht op het moment dat ik je kan vertellen dat je mijn droom bent.
Zou je dan schrikken en me negeren?
Zou je me uitlachen?
Of is er toch nog een kans dat je net zo over mij denkt? De kans is klein, ik weet het, maar toch zal ik het er ooit op moeten wagen.
Hoe kan ik anders verder?
Niet wetend hoe jij over mij denkt.
Als jij door mijn ogen kon kijken zou je snappen waarom ik zo over je denk.
In jou vind ik een wereld waarvan ik nooit wist dat die zou bestaan.
Een wereld waar ik vrij ben van alle shit die in dit leven gebeuren.
In jou vind ik de rust die ik zo hard nodig heb.
Door in jou ogen te kijken weet ik dat alle pijn die ik in mijn leven doormaak niet voor niets is.
Het wachten duurt lang.
Lieverd, je moet weten dat ik je niks opdring.
Het enige wat ik wil zeggen is dat elke seconde bij jou meer is dan ik ooit had mogen wensen en ik je nooit zal vergeten.
Want hoe kan ik het mooiste wat ik ooit heb gezien zomaar vergeten?
Geef me de kans om me te bewijzen, want het enige wat ik kan doen is wachten.
Jou uit mijn hoofd krijgen wil en kan ik niet.
Ooit zal ik de moed hebben om je dit te vertellen.
Dan zal ik merken of het wachten voor niets is geweest.