De elfjes fladderen in het bos
Tevreden heen en weer
Ze maken zo hun tocht
Elke dag weer
Maken onderweg de leukste dingen mee
Zwieren en zwaaien allen gedwee
Er is er een die kan niet vliegen
Die staat alleen op de grond
Ze probeert haar vleugel uit te slaan
Maar heeft de kracht echter niet
Ze ligt op de grond en kijkt naar boven
En had dit echt niet gedacht
Dat ze niet mee kon doen met haar
Vriendjes daar fladderend in de nacht
Het elfje zucht en zegt dan
Vandaag heb ik niet mijn dag
Mijn vleugels willen niet fladderen
Ik had dit niet verwacht
Nu kijk ik tegen de bloemen
Niet er op of in
Mijn vleugels zijn wat gebogen
Die hebben vandaag geen zin
Morgen gaat het vast wel beter
Dan kan ik weer met mijn vriendjes mee
Het elfje laat een heel klein traantje vallen
En voelt zich alleen
Verdrietig kijkt het elfje naar boven
Daar waar haar vleugel haar in de steek zo liet
Toch hoopt ze morgen weer te vliegen
Dan is ze blij even geen verdriet
Het elfje kan spelen met andere elfjes in het bos
De geur van bloemen ruiken
En lekker liggen op het mos
Dat is wat het elfje nu zou willen
Maar ze slaakt een diepe zucht
Haar vleugels zijn stuk ze kan niet vliegen
-*-Maxxje!: | Zondag, april 01, 2007 10:33 |
Een heel lief &. Droevig gedichtje Een mooi sprookjes gedicht! Liefs Mxime |
|
dead_girl: | Vrijdag, januari 05, 2007 19:27 |
mooi maar droef gschreven liefs dead_girl |
|
Innerchild: | Vrijdag, januari 05, 2007 18:38 |
Als het elfje leert (be)rusten vliegt ze morgen weer aan helder blauwe luchten ... Liefs, Inner |
|
Windwhisper: | Vrijdag, januari 05, 2007 16:46 |
Lief en droevig sprookje, maar toch heel graag gelezen hoor. Liefs Cobie |
|
Auteur: myrkvi | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 05 januari 2007 | ||
Thema's: |